Stowarzyszenie KLANZA
TEATR NA STOLE
„TEATR na STOLE” – to możliwość prezentacji prostych przedstawień bez konieczności budowy parawanu, kurtyny.
Dzieci występujące siedzą po jednej stronie stołu i poruszają figurkami, lalkami itp. Widownia siedzi z drugiej strony i podziwia. Jest to dobre i proste rozwiązanie gdy nie ma specjalnych warunków do działań teatralnych i jest mała grupa. Do takiego teatrzyku na stole można wykorzystywać gotowe figurki np. z „Jajek niespodzianek” lub z Mc Donalda lub właśnie robić je samemu. Scenografią może być kolorowy szalik czy chustka – niebieski będzie grał jako rzeka, zielona chusta jako trawa, żółta jako piasek. Kartonowe pudełko po butach będzie np. zamkiem. Duże pudełko po czekoladkach, obklejone w środku i na zewnątrz ustawione pod kątem da kolejne możliwości scenograficzne, a także będzie doskonałym miejscem na przechowywanie papierowych figurek, które proponuję zrobić.
PROSTE FIGURKI DO „TEATRZYKU NA STOLE”.
To propozycja, która może przydać się do różnych działań – zarówno do dekoracji jak i do animacji.
Potrzebne – kartki ksero w różnych kolorach, klej, nożyczki.
Z kartki ksero składamy kwadrat. Odcinamy pozostający brzeg. Kwadrat składamy po przekątnej. Powstał nam trójkąt. Rozkładamy kwadrat tak, aby przekątna ułożona była pionowo przed nami. Do niej równo dokładamy boki – powstaje „latawiec” lub „lody”. Odwracamy teraz całość na drugą stronę i zaginamy do góry dolny róg. Kiedy lekko odegniemy zagięte boki i postawimy na zagiętym rogu trójkąt będzie stał. To podstawa naszej figurki. Teraz trzeba z odciętych wcześniej kawałków w różnych kolorach powycinać głowę, włosy, ręce, inne ozdoby i dokleić. Postacie mogą być tworzone przodem lub bokiem. Wychodzą też smoki i rycerze.
W ten sposób można zrobić figurki do szopki lub też bohaterów do dowolnej bajki. Animacja czyli ożywienie postaci odbywa się poprzez poruszanie od tyłu przesuwając delikatnie za podstawkę.
Ta zabawa daję możliwość spoglądania na postacie z pewnym uproszczeniem – symbolicznie i uczy abstrahowania pewnych cech. Wiadomo, że zielone z ogonem i pyskiem ziejącym ogniem to prawie zawsze smok, a całe białe ze skrzydłami to pewnie anioł, itp. Więc nie trzeba wszystkich szczegółów zaznaczać aby postaci były charakterystyczne. Chodzi o uchwycenie tej najważniejszej, najbardziej charakterystycznej cechy.
Inna wersja tej zabawy bardziej twórcza.
Dajemy dzieciom kartki – każdy w innym kolorze. Przygotowują swoją postać – figurkę sugerując się kolorem kartki i nadając jej jednoznaczny charakter – nie dziewczynka
w liliowej sukience tylko np. Bzowa babuleńka – spełniająca życzenia staruszka mieszkająca na bzie w czarodziejskim ogrodzie a może na skraju miasta lub Królowa LILIANA, która ubiera się tylko na liliowo i jej potrawy w kolorze fioletowym i liliowym itp.
Następuje prezentacja postaci. Każdy chwilę opowiada, kto to jest i jaki ma charakter – bardzo nieśmiała Calineczka lub diabeł z piekła rodem.
Dzielimy dzieci na grupy – po 4 – 5 osób. Teraz ich zadaniem jest wymyślić historyjkę, przygodę, w której zagrają ich bohaterowie – ale nie można już zmieniać nazw ani charakteru postaci. Przygotowują się układając historię, dialogi, poruszanie po stole – można też przygotować prostą scenografię i po upływie określonego czasu następują prezentację.
Warto przy okazji powiedzieć dzieciom o roli narratora, o prowadzeniu wątku – jeden główny – wprowadzenie gdzie się to dzieje, kto jest kim i jakie pełni role, opis problemu – kłopotu, nieszczęścia jakie się zdarzyło, z kim nastąpiło spotkanie, itp. i co z tego wynikło – sposoby szukania rozwiązania i dalsze losy, oraz zakończenie czyli jak sobie poradzili z problemem i jaka nauka, jaki morał z tego wynika.
Dla utrudnienia i bardziej twórczego działania:
- można też losować zadanie dla grupy – ktoś coś zgubił, coś znaleźli, zgubili drogę do lasu, spotkali …., pokłócili się, ktoś skłamał, itp.
- Treścią mogą być nasze polskie przysłowia – „gdzie dwóch się bije tam trzeci korzysta”, itp. Wtedy grupa musi jeszcze dodatkowo pogimnastykować umysły, aby swoje postacie włączyć w konkretne zadanie.
- Mogą też losować słowa lub hasła, lub fragment piosenki, które muszą paść z „ust” bohaterów,
- Jeszcze inna wersja to przeczytać jedno zakończenie , a wszystkie grupy mają wymyślić początek. Np. „I dlatego w maju kwitną kasztany” lub „Dlatego właśnie pada śnieg”. Daje to możliwość porównania różnych rozwiązań tego samego problemu.
- Zakończeniem takich przedstawień mogą być różnego rodzaju motta i morały np. z bajek Ezopa.
FIGURKI na bazie rolek
Do pracy potrzebne rolki po papierze toaletowym lub ręcznikach papierowych. Krepina, papier kolorowy, papier ksero, materiały, włóczki, koraliki, klej wikol, patyczki do kleju.
Wybieramy rolkę w zależności od postaci jaką chcemy zrobić – małą lub dużą, węższą lub szerszą. Oklejamy papierem białym lub cielistym. Doklejamy włosy, malujemy lub z koralików robimy oczy, usta. Można do małych rolek dodawać osobno główkę – trochę waty zawiniętej w krepinę lub białą szmatkę, związane i wklejone w rolkę. W zależności od materiałów jakimi dysponujemy robimy postać ubierając ją całą w papier lub dodając krepinę czy materiał – wtedy uzyskamy ciekawsze efekty bo można bardziej przestrzenne i dekoracyjne postacie budować. Papier jest płaski i trudniej uzyskać efekt marszczenia czy zgięcia niż z krepiny i materiału. Ale za to łatwiej go przyklejać. Trzeba więc dostosować to do wieku i umiejętności grupy. Lub pozwolić grupie decydować i eksperymentować, ale w razie nie osiągnięcia zadawalających wyników trzeba omówić je i zastanowić się czemu nie wyszło i co należałoby następnym razem wziąć pod uwagę przy robieniu postaci czyli uczenie się na błędach i przez doświadczenie. Ale ponieważ to dość dostępny i niedrogi sposób można pozwolić na swobodę twórczą i podziwiać efekty pomysłowości naszej grupy. Dla ułatwienia przytrzymywania i modelowania ubranek warto korzystać z gumek recepturek. Dobrze trzymają a są mało widoczne, można je potem łatwo zamaskować lub zostawić jako element dekoracyjny – pasek. Jeśli zaś chcemy mieć postacie do występu np. dla rodziców proponuję aby wszystkie były z jednego rodzaju – papierowe, krepinowe lub materiałowe. Najprostsze to rolki oklejone papierem i ze ścinków folii samoprzylepnej zrobione postaci.
Teatrzyk z pudełka
Figurki do teatrzyku na stole można wykonać również z koła.
Składając koło na bazę “kwadrat” powstanie nam sukienka – która jest podstawą do figurki. Do niej doklejamy głowę, rączki i charakterystyczne dla danej postaci rekwizyty.
Tu pudełkowy teatrzyk – opakowanie po czekoladkach – głębokie i z grubym brzegiem oklejone jako domek babci wewnątrz i na zewnątrz. Tył oklejony na zielono jako las. Takie pudełko doskonale służy też do przechowywania figurek i bezpiecznego ich przenoszenia.
Do tego typu figurek warto przyczepić nitki/żyłki od góry i zrobić z nich coś na wzór marionetki.
