NAJMNIEJSZY ANIOŁ

Scenariusz zajęć biblioterapeutycznych do tekstu „Najmniejszy Anioł”

Temat: Poczucie własnej wartości.
Cele: integracja grupy, nauka formułowania wypowiedzi, pobudzanie wiary we własne możliwości, wzmacnianie poczucia własnej wartości, ułatwienie dziecku poznania własnego „Ja” i zaakceptowania siebie,

Uczestnicy: grupa dzieci niepełnosprawnych w wieku 8-10 lat, nieznająca się, licząca ok. 10 osób

Czas: 70-80 minut

Warunki: dość duże, przestronne pomieszczenie bez barier dla osób niepełnosprawnych (brak progów, szerokie przejścia, winda albo sala na parterze); pomieszczenie powinno mieć wystarczająco miejsca by każde dziecko mogło usiąść przy stole, stoły powinny być ułożone w kwadrat, by dzieci w momencie, kiedy siedzą tworzyły koło; oprócz stołów w sali powinno być miejsce by dzieci mogły w parach się porozumiewać

Metody i techniki:

-el. arteterapii – ozdabianie skrzydeł, wypisywanie cech na piórach
-el. socjoterapii – ludoterapia, stosowanie aktywnych metod nauczania
-el. biblioterapii – praca z tekstem, rozmowa odnośnie tekstu,

Forma: grupowa, zespołowa, indywidualna

Środki i materiały: maskotka, szary papier, kredki, flamastry, tekst, gotowe skrzydła anielskie z umocowanymi sznurkami do założenia, papierowe pióra, trzy pojemniki z narysowanymi buźkami, kulki np. szklane

Literatura: tekst „Najmniejszy Anioł”

PRZEBIEG ZAJĘĆ

Część I – wstępna

1. Przywitanie się z grupą. Przypomnienie o kontrakcie. (ok. 5 min)
2. Maskotka. Maskotka przechodzi z rąk do rąk. Każdy uczestnik przypomina swoje imię, może powiedzieć, co lubi, po czym podaję maskotkę dalej. (ok.5 min)
3. A kto… Osoba prowadząca wymienia różne cechy, przedmioty, które mogą tyczyć się kogoś z grupy oraz mówi, co osoba posiadająca tą cechę powinna zrobić np. ktoś kto urodził się w lipcu łapie się za głowę. Pytania należy dopasować do grupy, do ich temperamentu – liczy się to by jak największa grupa osób mogła uczestniczyć w tym zadaniu. (ok. 10 min)
4. Ping – pong. Uczestnicy dobierają się w pary. Ich zadaniem jest przypomnieć sobie, o czym była wcześniejsza część tekstu oraz opowiedzieć to drugiej osobie mówiąc tylko po jednym słowie – na zmianę.(ok. 10 min)

Część II – właściwa

1. Słoneczko. Zadaniem dzieci jest dopisać do hasła „skrzydła” swoje skojarzenia z zaznaczeniem by swoje skojarzenia odnieśli do ostatnich zajęć. Uczestników można podzielić na dwie 5 osobowe grupy, które swoje rezultaty spisują na szarym papierze. (ok. 5 min)
2. Tekst – Najmniejszy Anioł cz. I ( do zdania „Odszedł, więc” – po wizycie u pana Stanisława) (ok. 10 min)
3. Rozmowa z uczestnikami na temat tekstu. (ok. 5 min)

Proponowane pytania:

• Jak Najmniejszy Anioł dostał się na ziemię?
• Komu pomógł Najmniejszy Anioł?
• Co się stało z dziewczynką, którą spotkał w szpitalu?
• Co dostał Aniołek od dziewczynki ze szpitala?
• Co powiedział Pan Stanisław, gdy zobaczył Najmniejszego Anioła?
• Co odpowiedział mu Najmniejszy Anioł?

1. Skrzydła. Każde z dzieci dostaje swoją parę skrzydeł wyciętych z kartonu, na które naklejają przygotowane wcześniej papierowe pióra. Dzieci, na niektórych z nich mogą wypisać swoje pozytywne cechy, które ich wyróżniają, albo je po prostu lubią. Dzieci zakładają swoje skrzydła i jeśli chcą mogą powiedzieć o swoich cechach, albo mogą je odczytać inni. (ok. 20 min)
2. Podsumowanie. W trakcie podsumowania należy mówić o dobrych cechach dzieci, które są ich dopełnieniem, ich mocną stroną, która pomagają im każdego dnia w pokonywaniu codziennych trudności. Dzieci powinny zatrzymać skrzydła by za każdym razem, gdy będą wątpić w siebie, mogli sobie przypomnieć o swoich dobrych cechach i akceptować siebie. Można nawiązać też do wcześniejszych zajęć, że nasze cechy mogą pomóc ośmielać inne osoby, a dzięki temu możemy zyskać prawdziwych przyjaciół.(ok. 5 min)
3. Ewaluacja. Umieszczamy trzy pojemniki: Jeden z słoneczkiem, drugi ze słoneczkiem za chmurką, trzeci z samą chmurką. Każde dziecko dostaje jedną szklaną kulkę, którą wrzuca do pojemnika, odpowiadającego ocenie zajęć.
4. Podziękowanie za udział. Zakończenie. (ok. 5 min)