Metoda pracy z grupą, opisana po latach doświadczeń przez założycielkę Stowarzyszenia, dr Zofię Zaorską, stanowi o naszej sile, odrębności zewnętrznej i wewnętrznej spójności. To jest to, co nas wyróżnia i co możemy powtarzać z poczuciem dumy i przekonaniem, że znaleźliśmy ciekawą drogę, która obok wielu innych, może prowadzić do zadowolenia z życia.
Celem wieloletnich starań Polskiego Stowarzyszenia Pedagogów i Animatorów KLANZA, które kontynuuje rozpoczętą przez KLub ANimatora ZAbawy drogę do radości i życiowej satysfakcji, było sprzyjanie rozwojowi osoby, grupy, społeczności, w atmosferze wzajemnej, życzliwej współpracy, ujawniającej siłę grupy, jej wielorakie możliwości. Po 17 latach działania można już mówić o sukcesach.
Działania animatorów KLANZY są adresowane do dzieci, młodzieży, dorosłych i osób starszych.
Metoda KLANZY to powtarzalny sposób organizowania spotkań ludzi, uwzględniających:
1. Nawiązywanie kontaktów prowadzącego z grupą i w grupie pomiędzy uczestnikami z wykorzystaniem zabaw integracyjnych. Dbałość o dobrą atmosferę – życzliwości, otwartości, akceptacji i szacunku dla każdego uczestnika spotkania.
4. Tworzenie warunków do uczenia się przez działanie, przeżywanie, odkrywanie. Animowanie do rozwiązywania problemu za pomocą metod aktywizujących.
5. Dbanie o relaks, dobre samopoczucie uczestników i radosną atmosferę spotkań.
6. Wykorzystywanie tańca, ruchu, muzyki, zaskakujących sytuacji do wzmacniania energii lub odpoczynku i relaksu uczestników grupy.
7. Dbałość o przebieg procesu grupowego i stopniowanie emocji w każdym działaniu z wyraźnym początkiem i zakończeniem. Rzetelne wykorzystywanie czasu przeznaczonego na spotkanie.
8. Stosowanie informacji zwrotnych, zwracanie uwagi na znaczenie i umiejętność życzliwego przekazu własnych odczuć w danym czasie i miejscu. Podkreślanie dobrych cech i wskazywanie słabych nie w formie krytyki, ale informacji o spostrzeżeniach przydatnych do refleksji o tym, co warto zmienić.
9. Docenianie każdego włożonego trudu, niezapominanie o podziękowaniach, sympatycznym wręczaniu świadectw, zaświadczeń.
10. Wykorzystywania różnych środków – prostych i łatwych do zdobycia, a umożliwiających twórcze działanie. Podkreślaniu radości służą: logo, umowny żółty kolor koszulek dla animatorów reprezentujących KLANZĘ na imprezach zewnętrznych, tańce dla grupy, a zwłaszcza Specnerin – angielski taniec kończący wiele działań, kolorowa chusta, którą wypromowaliśmy i do której opracowujemy zabawy. Sprawdzone w praktyce pomysły zajęć i imprez opracowywane są przez Wydawnictwo KLANZA w formie poradników, pomocy dydaktycznych. Do szczególnie ważnych zaliczamy karty dialogowe, udostępnione nam przez ich autora do rozpowszechniania. Promujemy także rekwizyty do aktywnych zabaw plenerowych.
Efektem stosowania naszej metody jest:
– wzmocnienie potencjału człowieka,
– wzbudzenie chęci do doskonalenia i zdobywania umiejętności,
– chęć do pozytywnych zmian w rodzinie, środowisku zawodowym.
Źródłem inspiracji do powstania metody KLANZY była przede wszystkim pedagogika zabawy (Spielpädagogik), która jest symboliczną nazwą poszukiwań rozwiązań metodycznych, ułatwiających proces uczenia. Nawiązując do teorii psychologii humanistycznej i wyodrębniającego się z niej nurtu pedagogiki postaci (Gestalt), próbuje przełożyć założenia teoretyczne na propozycje sytuacji, w których uczestnik grupy może bez lęku rozwijać swoje najlepsze cechy. Celem pedagogiki zabawy jest dostarczenie prowadzącemu grupę rozmaitych pomysłów, umożliwiających mu świadomą, kreatywną, pobudzającą do twórczych rozwiązań pracę z uczestnikami grupy.
Pedagogika zabawy wykorzystuje urozmaicone propozycje, które mogą ożywić tradycyjne nauczanie:
• zabawy ułatwiające wejście w grupę, poznanie nowego otoczenia, poznanie imion, powierzchownych cech osób, z którymi rozpoczynamy naukę,
• zabawy rozluźniające, odprężające, wykorzystujące ruch, taniec, gest, likwidujące napięcie mięśni i napięcie psychiczne,
• zabawy ułatwiające wprowadzenie tematu, pozwalające poznać odczucia, doświadczenia, potrzeby i oczekiwania poszczególnych członków grupy,
• metody, określane czasami jako gry dydaktyczne, polegające na przedstawianiu określonych treści w formie zagadkowego problemu i poszukiwaniu rozwiązań według proponowanych reguł,
• gry dyskusyjne, polegające na analizowaniu określonego problemu z różnych stron, z włączeniem doświadczenia i dotychczasowej wiedzy uczestników,
• metody ułatwiające przekaz informacji zwrotnej, sygnalizujące indywidualną reakcję i odczucia poszczególnych uczestników,
• działania parateatralne – polegająca na wykorzystaniu gry z podziałem na role jako wstęp do omówienia problemu,
• zabawy umożliwiające samoocenę, poznanie własnej hierarchii wartości, własnych spontanicznych zachowań,
• zabawy integrujące dużą grupę, umożliwiające wszystkim wspólną, aktywną zabawę dla dużych grup, bez podziału na bawiących się i obserwatorów, bez ośmieszającej rywalizacji, przypadkowych wygranych i kilku zwycięzców.
